Woensdag 7 mei

Mijn ziel verlangt naar de Heer,

meer dan wachters naar de morgen

Psalm 130:6

Wachten op God

Een leven met God, zonder de Geest, is niet mogelijk. Er is echter wel verschil: soms leef je zo dicht bij God, en soms niet. Soms ervaar je Gods leiding duidelijk, soms niet. Soms word je in je spreken zo duidelijk door God geleid, soms weer niet. Soms kan je verleidingen gemakkelijk weerstaan, soms niet. Dan maakt het heel veel uit of je God duidelijk in je leven ziet of niet. En daar kan je soms zo naar verlangen. Soms kan je Psalm 42:3 beamen: "Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God."

En juist dan is het moeilijk dat God niet op afroep beschikbaar is. De Engelsen zeggen: Mensen die God als een hondje willen commanderen, draaien de zaken om. Draai de letters van God maar om: DOG. Hij is echter onze chef, en niet ons knechtje. Hij kiest zijn eigen tijd. De tijd die ook voor ons het beste is.

Wachten is een immens impopulaire bezigheid. Zeker in ons drukke kikkerlandje, waar we er zo op gesteld zijn van tevoren te weten waar je op kan rekenen. Agenda's beheersen je leven meer dan je wilt. En dan te moeten wachten. Op zoiets belangrijks als de nabijheid van God. Maar soms vindt God blijkbaar dat het nodig is.

Wachten op... het heeft iets van: de controle uit handen geven. Toegeven aan je onvermogen. Erin berusten dat je niet verder komt op eigen kracht. Alles loslaten. Hoewel... álles loslaten? Als je op de Heilige Geest wacht, heb je alles losgelaten behalve je interesse in Hem. Daarmee houd je Hem vast, zoals Jakob bij de Jabbok zei: "ik láát U niet gaan, tenzij U mij zegent!"

En kijk nou... dat ene zinnetje, daardoor liet de almachtige God zich overwinnen... Op zijn tijd, en op een vorstelijke manier. Kent u dat, dat wachten op God totdat Hij zich door u laat overwinnen? "Wacht op de Heer, wees dapper en vastberaden. Ja, wacht op de Heer." (Psalm 27:14).