Overgave en loslaten

Bidden om de Heilige Geest is gevaarlijk. Want stel je voor dat God meer van je leven neemt dan je eigenlijk voor Hem bedacht had...

Hoeveel heb ik voor God over? In hoeverre wil ik mezelf loslaten en helemaal aan hem overgeven? Verwachten van de Geest vraagt om onvoorwaardelijk vertrouwen; overgave aan God en loslaten van mezelf in zijn armen.

Vaak bid ik of God mijn plannen wil zegenen, maar we zouden ook kunnen bidden of God ons in zijn plan wil inschakelen - ons deel wil maken van zijn pad en zijn bedoeling in deze wereld.

Het probleem daarmee is alleen dat we dan de controle kwijtraken. De beheersing van ons leven, de commandotoren geef je dan uit handen. En niet alleen voor de zondag, of tijdens het bidden: ook voor de keuzes in werk, gezin, ontspanning, geldbesteding, enzovoorts.

Eén ding is wel zeker: met God in de drivers' seat van ons leven is de tocht veilig.

Het lastige is ook dat de route niet altijd bekend is: volledig varen op de koers van de Heilige Geest valt mij niet mee. Het zou nog wel gaan als de route tot in detail bekend was, maar dat is niet zo: elke dag opnieuw moet ik mijn eigen leven loslaten en me overgeven aan God. En elke dag opnieuw mag Hij bepalen wat de koers is; wat er op mijn weg komt, of waar mijn weg heengaat.

Toch is het niet zo dat ik eerst al deze dingen moet doen: eerst genoeg overgeven, eerst genoeg loslaten, en dan pas krijg ik - als een soort beloning - de Heilige Geest. Nee: God heeft mij zijn Geest gegeven en juist die leert mij deze overgave en leert me mezelf steeds meer en steeds onvoorwaardelijker in zijn handen te geven. Zodat zijn Geest ook steeds meer 'speel'ruimte in mijn leven krijgt. En dan is het een geweldig 'spel'.